Ο πρόεδρος της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης κ. Χρυσόστομος Γερούκης

Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, εδώ και περίπου τρία χρόνια έχει μπει σε μία άλλη τροχιά. Οι «γλυκές» συνήθειες τόσων δεκαετιών τουλάχιστον για τη Λάρισα και την Ξάνθη, έχουν κοπεί. Στις άλλες τρεις περιοχές Ορεστιάδα Σέρρες και Πλατύ ακόμη η καμπάνια κρατάει κάποιους ρυθμούς αλλά όπως και να το δούμε είναι υποτονικοί. Για το τι συμβαίνει στην «ζάχαρη» και τις σχέσεις της ΕΒΖ με τους τευτλοπαραγωγούς μιλάει στον ΑγροΤύπο ο πρόεδρος της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης κ. Χρυσόστομος Γερούκης.

Γιατί έγινε λιγότερο «γλυκιά» η Ελλάδα;
Η Ελλάδα σύμφωνα με την Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρέπει να παράγει 158 χιλιάδες τόνους ζάχαρη. Ξεκινήσαμε τη σαιζόν με ένα πλάνο που μας οδήγησε σε 220 χιλιάδες στρέμματα. Πήραμε αιτήσεις για 328 χιλιάδες στρέμματα και κάναμε μία κατανομή και τελικά υπογράψαμε συμβάσεις για 187 χιλιάδες στρέμματα. Κι ενώ πηγαίναμε καλά με τις συμβάσεις, πλημμύρισαν οι ποταμοί Έβρος και Στρυμόνας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σπαρθούν 140 χιλιάδες στρέμματα κι να έχουν φυτρώσει τα 132 χιλιάδες στρέμματα. Τα στρέμματα αυτά θα μας «αποφέρουν» 90 -95 χιλιάδες τόνους ζάχαρη και θα δουλέψουν κανονικά και τα τρία εργοστάσια (Ορεστιάδα Σέρρες και Πλατύ), παρόλο που έχουν ακουστεί κάτι φήμες ότι δηλαδή κάποιο εργοστάσιο δεν θα δουλέψει. Οι 63 χιλιάδες τόνοι που μας υπολείπονται θα αναπληρωθούν με τη μέθοδο του φασόν. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δίνει το δικαίωμα στη χώρα που για οποιουσδήποτε λόγους δεν έχει «πιάσει» την ποσόστωσή της να αναθέσει την ποσότητα που της λείπει σε μία άλλη βιομηχανία της Ε.Ε ως φασόν. Είμαστε λοιπόν σε διαπραγματεύσεις με Γερμανία. Γαλλία και Αγγλία και υπολογίζουμε ότι το κόστος του φασόν θα είναι μικρότερο από το δικό μας κόστος παραγωγής. Σε αυτήν την ποσότητα έχουμε το δικαίωμα να εισάγουμε από τα εργοστάσιά μας στη Σερβία, περίπου 60.000 τόνους ζάχαρη. Άρα συνολικά θα έχουμε 220 χιλιάδες τόνους ζάχαρη για την ελληνική αγορά ενώ οι ανάγκες ανέρχονται στους 300.000 τόνους. Ο στόχος της ΕΒΖ είναι να μη χάσει μερίδια στην αγορά. Είναι μία επιχείρηση.

Και οι ανταγωνιστικές καλλιέργειες δεν σας απασχολούν;
Το συγκριτικό πλεονέκτημα της ΕΒΖ είναι ότι κάνει συμβολαιακή γεωργία. Γνωρίζει ο παραγωγός ότι το προϊόν του θα πληρωθεί στη συμφωνημένη τιμή. Μπορεί να μην τους κάνει πλούσιους αλλά είναι κάτι σταθερό. Εξ άλλου ο κάθε παραγωγός είναι επιχειρηματίας και αποφασίζει τι θα κάνει τα χωράφια του.

Που βρίσκεται η υπόθεση με τα άλλα δύο πρώην εργοστάσια τη στιγμή που η βιοαιθανόλη… εξατμίστηκε;
Γενικά σε παγκόσμιο επίπεδο, η παραγωγή βιοαιθανόλης, δεν πηγαίνει καθόλου καλά. Άρα το θέμα είναι πως θα αξιοποιηθεί η περιουσία της ΕΒΖ. Προς το παρόν λειτουργούν σε δύο «κατευθύνσεις»:
- Η μία είναι ότι λειτουργούν ως σταθμοί παραλαβής των τεύτλων, από τη Λάρισα μεταφέρονται με τρένο στο Πλατύ και η μονάδα της Ξάνθης παραλαμβάνει τα τεύτλα της Θράκης τα οποία μεταφέρονται με τρένο στις Σέρρες.
- Η άλλη κατεύθυνση είναι η συσκευασία ζάχαρης σε συσκευασίες του ενός κιλού και των 25 κιλών και είναι κέντρο ειδικά η Λάρισα για τη διανομή της ζάχαρης.

Και το σχολάζον προσωπικό, τι κάνει; Ασχολείται με αυτές τις εργασίες;
Έχουμε κάποια καλά νέα για τους υπαλλήλους της Λάρισας. Ολοκληρώθηκε η διαδικασία για τις μετατάξεις και οι πρώτοι 47 καταλαμβάνουν τη θέση τους σε διάφορες υπηρεσίες της Περιφέρειας Θεσσαλίας. Επίσης προχωράμε ένα πρόγραμμα με το υπουργείο Εργασίας για την αποζημίωση και έξοδο όσων έχουν κάνει αιτήσεις και είναι περίπου 80 άτομα.Όσο για το εργοστάσιο της Ξάνθης, ελπίζεται ότι σύντομα θα υπογραφεί η ΚΥΑ για τις μετατάξεις (Εσωτερικών, Οικονομικών, Εργασίας).

Υπάρχουν κάποια καλά νέα;
Ναι, επεστράφη στην ΕΒΖ η εγγυητική επιστολή. Όταν έκλεισαν τα εργοστάσια, έπρεπε να γίνει η διαδικασία αποξήλωσης του πρώτου παραγωγικού τμήματος, για να είναι βέβαιοι οι κοινοτικοί ότι δεν πρόκειται να λειτουργήσει ξανά ως εργοστάσιο παραγωγής ζάχαρης. Αυτή η ενέργεια έγινε και στις άλλες ζαχαροπαραγωγικές χώρες της Ε.Ε. Ο έλεγχος έγινε πρόσφατα από κλιμάκια της Ε.Ε και του ελληνικού δημοσίου στη Λάρισα και στην Ξάνθη όπου πιστοποιήθηκε ότι έχει αφαιρεθεί το «πρώτο» κομμάτι άρα δεν μπορεί να λειτουργήσει ως εργοστάσιο παραγωγής ζάχαρης κι έτσι επεστράφη η εγγυητική επιστολή προς την ΕΒΖ.